Heel even.

Leeg.
En toch te vol.
M’n kop op over.
Minuten te weinig.
Of te veel.
Het is maar hoe je het bekijkt.
Toch zou ik dolgraag willen.
Al is het maar een beetje.
Rust.
In m’n hoofd.
In mijn zijn.
Twee armen om mij heen.
Weg zuchten en even vergeten.
Dat alles wat mijn hoofd op pakt.
Even niet belangrijk is.
Leeg.
Gewoon niks.
Heel even…

~Lou~