Er gaat geen dag voorbij.
Er staat er altijd één.
Of twee.
Of over en weer.
Maar minstens elke keer.
Soms met aankondiging.
Soms onverwachts.
Maar altijd elke dag.
Ik word er warm van.
En vind het zo ontzettend lief.
Het doet me goed.
Een ware hartendief.
Het geeft een lach.
Een hele grote.
Één die het but even doet doden.
Liefde en zorgzaamheid.
Wel gemeend uit 140.
Geschreven uit het hart.
Maar nooit plat.
Dat zou niet gaan.
De woorden staan er te staan.
En ik geniet als ik ze lees.
Wat kan een mens toch gelukkig zijn.
Met een gedichtje van 140 tekens.
Fijn.
Dank je mijn 140 gedichter.
~Lou~
Lou ❤ 