Als een lege huls door het leven gaan.
Achter je masker blijven staan.
Je voelt je alleen.
Ik zie dat meteen.
Daar gaat weer een traan.
Vertel me wat.
Duik niet in het gat.
Ik ben er voor jou.
Omdat ik van je hou.
Dat weet je toch schat.
Dus vooruit met de geit.
Vertel wat je zaait.
Zodat ik het kan oogsten.
Je vast houden, je troosten.
Je monsters bestrijdt
Ik blijf.
~Lou~
Eindelijk daar gekomen.
Jij en ik.
In onze dromen.
Jouw bankje op het leidseplein.
Samen zitten.
Samen kletsen.
Kijkend naar de mensen die klitten.
Enkel samen zijn.
Ben alleen vergeten waarom dit jou bankje was.
Of heb je dat niet verteld.
Doordat ik weg kroop in jouw jas.
Het was te fijn.
Heerlijk om je eindelijk te zien en te spreken.
Wat heb ik geslapen.
En naar uitgekeken.
Al was de droom maar klein.
Zal ik het morgen nog weten.
Dan hol ik er zo naar toe.
Zullen we daar weer afspreken en niet vergeten.
Op jouw bankje op het leidseplein.
~Lou~
Lou ❤ 